στοιχειομετρικός

-ή, -ό, Ν

χημ.

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη στοιχειομετρία («στοιχειομετρικοί υπολογισμοί»)

2. φρ. «στοιχειομετρικός συντελεστής»

(σε χημική εξίσωση) αριθμητικός παράγοντας, ο οποίος καθορίζει τον αριθμό τών μολ από κάθε χημικό είδος τα οποία εμφανίζονται ή εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια μιας χημικής μεταβολής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στοιχειομετρία. Η λ. μαρτυρείται από το 1834 στην Φιλ. Ιωάννου].